Początków Caritas w Polsce należy szukać w charytatywnej misji Kościoła Katolickiego, realizowanych w postaci szpitali i przytułków. Gromadziły one chorych, niezdolnych do pracy oraz osoby szukające chwilowo schronienia. Kolejny etap w kształtowaniu się CARITAS przypada na XIX wiek, Był to okres odżywania aktywności społecznej Pierwsze próby ujednolicenia i scentralizowania działalności dobroczynnej Kościoła podjęto na przełomie XIX i XX wieku. Ogólnokrajowa CARITAS została powołana w roku 1929. Koordynował on działalność CARITAS diecezjalnych powstających sukcesywnie w latach trzydziestych. CARITAS diecezjalna obejmowała wszystkie podmioty kościelne działające na polu charytatywnym na terenie diecezji. Dobroczynna działalność Kościoła Katolickiego była kontynuowana w czasie okupacji niemieckiej, a w pierwszych latach powojennych nastąpił jej gwałtowny rozwój. W roku 1950 na mocy dekretu władz komunistycznych nastąpiła przerwa w działalności CARITAS. Instytucja została zlikwidowana, a jej majątek przekazano zrzeszeniu Katolików Świeckich Caritas. 

W latach osiemdziesiątych dużą rolę zaczęła odgrywać Komisja Charytatywna Episkopatu Polski. Ważnym etapem w rozwoju działalności społecznej Kościoła było powołanie Instrukcją Episkopatu w roku 1986 parafialnych zespołów charytatywnych. Od roku 1989 stopniowo zaczynają powstawać CARITAS w poszczególnych diecezjach. Caritas Polska została powołana dekretem kardynała Józefa Glempa 10 października 1990 roku jako krajowy organ koordynujący działalność CARITAS diecezjalnych.

10 XII 1920 powołanie Diecezji Łódzkiej przez papieża Benedykta XV

1926 biskup ordynariusz Wincenty Tymieniecki nabył budynek przy ulicy Gdańskiej 111.

1926-1950 w budynku prowadzone są kursy i przyuczanie do zawodu młodzieży ze wsi poprzez naukę kroju i szycia, opieka nad sierotami oraz działalność wydawnicza.

1932 powstaje CARITAS Diecezji Łódzkiej

1950-1989 władze polityczne zawiesiły działalność Kościelnej CARITAS. Caritas została upaństwowiona a jej mienie zagarnięto, zakazując działalności.

ks. Stanisław Nowicki (1932-1947)

ks. Antoni Ostrowski (1948-1950)

ks. Stanisław Świerczek (1951-1981)

ks. Grzegorz Kudrzycki (1981-1990)

ks. Ireneusz Kulesza (1990-2002)

ks. Jacek Ambroszczyk (2002 - 2014)

ks. Andrzej Partyka (2014 - obecnie)